In dit bevallingsinterview spreken we met Nathasja, die op 23 juli beviel van haar dochtertje. Haar zwangerschap verliep echter niet zonder uitdagingen; ze kreeg te maken met zwangerschapsdiabetes. Nathasja deelt hoe ze de balans vond tussen het beheren van haar bloedsuikerspiegel en de voorbereiding op de bevalling, en hoe ze omging met de stress en de bijbehorende uitdagingen.

Lees hieronder haar verhaal en ontdek hoe ze deze periode heeft ervaren en welke stappen ze heeft ondernomen om deze uitdagingen te overwinnen.

Allereerst gefeliciteerd! Je bent nu twintig dagen opnieuw moeder. Hoe voel je je?

Ja, het gaat goed hoor, zeker. Ja, ik was wel gehecht na de bevalling. Ik had nog wat afspraken bij de dokter, maar eigenlijk gaat het zo goed dat ik die gewoon heb kunnen afzeggen. Ja, het is helemaal goed.

Kun je ons meenemen in de zwangerschap?

De zwangerschap verliep in principe goed, maar het was wel zwaarder dan mijn eerste. Vooral omdat ik al een zoontje van twee had. Na 28 weken merkte ik dat ik meer vruchtwater had, wat leidde tot een afspraak met een diëtist via de verloskundige. Hierdoor moest ik een koolhydraatarm dieet volgen, wat de situatie verbeterde, maar ik kreeg toch te maken met hypo’s en momenten van lage bloedsuikerspiegels. Dit maakte het moeilijk om een balans te vinden, en ik had vaak last van hoofdpijnen en duizelingen, wat aangaf dat mijn suikerspiegel niet stabiel was. Hierdoor besloot de verloskundige om de bevalling in te leiden, wat de gynaecoloog in het ziekenhuis goedkeurde. Op maandagavond werd ik opgenomen in het ziekenhuis en kreeg ik een ballonnetje om de bevalling op gang te brengen. Hoewel dit pijnlijker was dan verwacht, gaf de daaropvolgende echo om te controleren of het goed zat, me wel een gerust gevoel. De volgende ochtend werden mijn vliezen gebroken en begonnen we met weeënopwekkers. Omdat mijn eerste bevalling zonder pijnstilling erg zwaar was, koos ik nu voor de ruggenprik. Deze werd snel gezet en gaf me de kans om op krachten te komen voordat de persweeën begonnen. Ondanks mijn angst dat de pijn zou terugkomen toen de ruggenprik werd verlaagd, kon ik dankzij de focus en activiteit tijdens het persen goed meepersen zonder overweldigd te raken door de pijn. Deze bevalling was een heel andere ervaring dan mijn eerste, die ik als traumatisch ervaarde vanwege de complicaties met mijn zoontje, die in de sterrenkijkpositie lag en met een vacuümpomp moest worden gehaald. Dit keer lag mijn dochter al lager voordat ik begon met persen, wat een enorm verschil maakte. Bovendien kon ik de pijn dankzij de ruggenprik veel beter verdragen, waardoor alles soepeler verliep. Uiteindelijk hoefde ik maar zes minuten te persen, en toen was ze er al. Deze ervaring heeft me laten zien dat elke bevalling uniek is en dat goede voorbereiding en de juiste pijnbestrijding echt kunnen helpen om een positieve ervaring te hebben. En eerlijk gezegd, het eerste wat door mijn hoofd ging nadat ik was bevallen was: sushi! Dus ik heb meteen sushi besteld via Thuisbezorgd. Daar zat ik dan, heerlijk sushi te eten, na negen maanden ernaar uitkijken!

Om even terug te komen op de En hoe was het voor jou toen er zwangerschapsdiabetes werd vastgesteld?

Eerst was dat zeker een uitdaging. Mijn eerste gedachte was: "Oh jee, wat nu?" Ik maakte me meteen zorgen over de mogelijke gevolgen, zoals grootte van mijn kind, wat zou kunnen leiden tot een keizersnede—iets wat ik liever wilde vermijden. Ik was vastberaden om alles te doen wat ik kon om mijn bloedsuiker onder controle te houden en ervoor te zorgen dat de zwangerschap veilig zou verlopen. Dus ik nam me voor om de laatste tien weken heel goed op mijn gezondheid te letten en alles in het werk te stellen om de zwangerschap goed door te komen. Dankzij de begeleiding van een diëtist en de regelmatige controle van de baby’s groei, is alles uiteindelijk goed gegaan. Het vroeg om aanpassingen in mijn dieet en extra zorg, maar met de juiste ondersteuning bleek het goed beheersbaar te zijn.

Hoewel ik vastberaden was, vond ik het wel lastig, vooral omdat ik tijdens de zwangerschap vaak extra honger had of cravings kreeg, en dan mocht ik juist die dingen niet eten. Veel voeding is sowieso al beperkt tijdens de zwangerschap, zoals rauw vlees, biefstuk en carpaccio. Met het aangepaste dieet voor de suiker bleef er eigenlijk niet veel over, dus ik at vaak alleen maar crackers en het avondeten. Dat vond ik vooral moeilijk, en het feit dat je bepaalde dingen niet mag eten, maakt ze soms nog aantrekkelijker. Dus ja, dat was zeker een uitdaging. Mijn dagelijkse routine veranderde behoorlijk. Ik moest vier keer per dag mijn bloed prikken: 's ochtends nuchter, na het ontbijt, na de lunch, en na het avondeten. Vanuit de verloskundige kreeg ik een setje met teststrips, naaldjes en een glucosemeter. Elke keer moest ik in mijn vinger prikken om mijn bloedsuiker te meten. Dit deed ik tien weken lang, en het was best intensief. Het beïnvloedde mijn hele dag. Ik was continu bezig met de tijd in de gaten houden. Eerst eten, dan twee uur later prikken, en dat vier keer per dag. Bovendien moest ik constant letten op wat ik at en wanneer ik moest meten.

Zou je wat willen vertellen over de begeleiding die je kreeg van je diëtist?

Mijn diëtist heeft me enorm geholpen bij het aanpassen van mijn voeding. Ze legde duidelijk uit welke voedingsmiddelen ik moest vermijden, zoals witte boterhammen, en gaf me handige lijsten met de hoeveelheid koolhydraten in verschillende producten. We hadden regelmatig telefonische afspraken waarin ik mijn suikerwaarden doorgaf en besprak hoe mijn voeding daarop van invloed was. Deze persoonlijke begeleiding heeft me echt geholpen om mijn dieet aan te passen en mijn bloedsuikerwaarden beter onder controle te houden tijdens de zwangerschap.

Ik kan me voorstellen dat zo’n complicatie stress met zich mee brengt? Zeker tijdens de zwangerschap.

Ja, het bracht zeker wat stress met zich mee, vooral in het begin. Ik was bijvoorbeeld bang dat mijn dochter te groot zou worden, wat vaak voorkomt bij zwangerschapsdiabetes. Ik maakte me zorgen dat dit zou leiden tot een keizersnede, iets wat ik liever wilde vermijden. Gelukkig stelde de verloskundige me gerust door te zeggen dat ze qua maat nog prima was, dus dat verminderde mijn stress aanzienlijk. Daarnaast voelde ik me heel veilig in het ziekenhuis. Ik had het vertrouwen dat, mocht een keizersnede nodig zijn, dit in goede handen zou zijn. Dat hielp me om rustiger te blijven. Een andere zorg die ik had, was dat de baby misschien wat flauw zou kunnen zijn na de geboorte, door een lage of hoge glucosewaarde. Maar gelukkig werd ze na de geboorte goed gecontroleerd, en bleek alles in orde te zijn, wat een grote opluchting was.

Hoe heb je de zorg na de bevalling ervaren?

De nazorg vond ik ook heel goed. Het personeel was ontzettend lief, zowel voor de baby als voor mij. Ze waren heel geduldig en zorgzaam. Ze hadden zelfs een deken voor mijn partner, zodat hij ook kon blijven slapen. Er was voldoende materiaal, zoals kraamverband en kleine flesjes voor de baby. Eigenlijk was alles wat ik nodig had aanwezig, wat heel geruststellend was. Eigenlijk voelde ik me in het algemeen tijdens de bevalling heel veilig in het ziekenhuis, mede doordat ik regelmatig aan de CTG-scan lag en goed in de gaten werd gehouden. De zorg die ik ontving, zowel tijdens de bevalling als daarna, was fantastisch. De nachtzusters waren altijd op tijd met de flesjes, en ik kreeg fijne hulp bij het douchen, wat erg welkom was gezien de onwennigheid na de bevalling. De verpleegsters waren zeer zorgzaam en gaven me een veilig gevoel, vooral toen ik bang was om flauw te vallen, zoals bij mijn eerste bevalling.

Wat betreft pijnbestrijding koos ik voor een walking epidural, waardoor ik tijdens de bevalling nog kon bewegen. Hoewel ik uiteindelijk in bed bleef om uit te rusten, was het prettig om deze optie te hebben. Alles verliep voorspoedig, en ik was goed voorbereid op wat ik kon verwachten. Ja, zonder twijfel. Ik zou zeker opnieuw voor dit ziekenhuis kiezen. Ik voelde me hier heel goed in de gaten gehouden, zowel wat betreft mijn eigen gezondheid, zoals mijn bloeddruk en hartslag, als die van de baby. Ik was het grootste deel van de dag aangesloten op de CTG-scan, en dat gaf me een heel veilig gevoel. Bovendien zijn mijn partner en ikzelf allebei geboren in het IJsselland Ziekenhuis, dus het voelt bijzonder dat onze kinderen daar ook zijn geboren. Ik ben echt super tevreden met de zorg die ik hier heb gekregen. Ik voel me erg thuis in het ziekenhuis, en met mijn ouders die vlakbij wonen, voelt het helemaal goed. Dit is altijd mijn ziekenhuis geweest, en dat zal waarschijnlijk ook zo blijven.

Wat zou je willen meegeven aan andere moeders die te maken krijgen met zwangerschapsdiabetes?

Het bijhouden van je bloedsuiker en letten op je voeding is inderdaad een grote verantwoordelijkheid, maar het is essentieel voor een gezonde zwangerschap. Als ik niet goed oplette, merkte ik dat mijn bloedsuikerspiegel soms te hoog werd, wat ernstige gevolgen kan hebben. Daarom is het cruciaal om je bloedsuiker onder controle te houden. Mijn belangrijkste advies aan andere moeders is om alles te doen wat in je macht ligt om je zwangerschap zo goed mogelijk te laten verlopen. Schakel de hulp in van een diëtist, want die kan je heel gericht begeleiden bij het aanpassen van je voeding. Er is namelijk nog veel onbekendheid over zwangerschapsdiabetes, zelfs onder zorgverleners, dus het is belangrijk om goed geïnformeerd te zijn. Vertrouw op de professionals zoals je verloskundige en diëtist; zij weten wat het beste is en kunnen je goed begeleiden. Zorg ervoor dat je je voeding aanpast en dat je de groei van je baby regelmatig laat controleren. Probeer niet te veel te googlen, want dat kan je vaak alleen maar ongerust maken. Wat betreft algemene tips: Go with the flow. Laat alles op je afkomen en zorg dat je steun hebt van je partner of een ander familielid. Vertrouw op jezelf en het natuurlijke proces; je lichaam is ervoor gemaakt om te baren.