Een keizersnee en de mentale impact
Een bevalling gaat meestal niet zoals je wil en verwacht, zo ook bij Emma. 29 januari 2023 was een dag om nooit te vergeten. Dit was de dag waarop Bram, Emma’s zoontje, werd geboren.
Bram was een grote baby die het erg naar zijn zin had in Emma’s buik. Emma werd daarom met 41 weken ingeleid en zo is Bram via een keizersnede op de wereld gebracht. Twee weken na de bevalling spraken we Emma over haar bevalling en ervaring in het ziekenhuis.
Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon Bram! Hoe gaat het nu met je?
“Dankjewel! Het gaat goed! Het is natuurlijk wel even wennen binnen de nieuwe samenstelling thuis, maar Bram doet het supergoed. Wij beginnen nu ook onze draai te vinden, voor mij persoonlijk was het best wel schakelen. Ik had niet verwacht dat ik thuis zou zitten, vanwege de keizersnede. Herstellen van de bevalling gaat dus wel wat langzamer dan ik had gedacht en dat betekent dat ik af en toe goed moet nadenken over wat ik wel en niet kan.”
Ik kan me inderdaad voorstellen dat de keizersnede niet alleen fysiek zwaar is, maar ook mentaal impact heeft.
“We bespreken thuis nog best vaak wat er nu precies is gebeurd: het ging zo snel en er is veel langs me heen gegaan. Vanaf het moment dat ik met 41 weken het ziekenhuis in liep, ging eigenlijk alles anders dan een ‘normale’ bevalling. Ik vond het ook best een verrassing dat Bram het zo fijn vond in mijn buik, haha. Uiteindelijk ben ik drie dagen in het ziekenhuis geweest, maar het voelt als één lange dag. Vooraf hielp het dat ik de verhalen van anderen kon lezen en hoorde en dat ik al wist dat het vaak anders loopt dan je verwacht of plant. Als ik dat verhaal nu mag zijn voor een ander, vind ik dat mooi.”
Wil je ons eens meenemen in je zwangerschap?
"Met Bram ging gelukkig alles goed tijdens de zwangerschap, maar ik vond de zwangerschap best wel pittig. Mijn verwachting was altijd dat ik ‘s nachts frikandellen zou gaan eten, maar dat viel vies tegen. Ik was erg misselijk en moest veel overgeven. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik er na 41 weken wel echt klaar mee was. De bevalling was daarom ook wel dubbel. Ik vond het een fijne ervaring: iedereen was lief en behulpzaam, ongeacht de functie die iemand had. Dat voelde heel goed! Tegelijkertijd heeft het dus achteraf wel veel impact gehad en denk ik er nog vaak aan terug.
Een goed voorbeeld is dat ik best een flinke angst voor naalden heb. Als ik me achteraf bedenk hoeveel naalden ik heb gezien en van hoeveel ik eigenlijk niet eens meer weet waar het voor was, dan kan ik er wel van schrikken. Maar ik weet dat ik op het moment zelf echt goed ben meegenomen in wat er gebeurde. Alles werd goed uitgelegd, er werd echt naar mij geluisterd en ik voelde mij op mijn gemak. Toen ik bijvoorbeeld een ruggenprik wilde, kon dat en werden de voor- en nadelen uitgebreid besproken. Wat ik ook erg fijn vond, is dat mijn vriend overal bij kon zijn. In de drie dagen dat we er waren, zijn we altijd met elkaar geweest. Zelfs toen Bram moeite had met ademen en naar de kinderafdeling moest, mochten wij beiden mee en hoefde ik niet in het Geboortecentrum te blijven.”
Hoe werd je ontvangen in het ziekenhuis toen je aankwam voor de bevalling?
“Toen ik aankwam in het ziekenhuis werd ik goed ontvangen. Ik was de dag ervoor al langs geweest om een ballonnetje te laten zetten. Dezelfde mensen waren er op de dag van mijn bevalling om ons naar de kamer te begeleiden en uit te leggen hoe de bevalling zou gaan verlopen. Het was fijn om dezelfde gezichten te zien.”
Hoe heeft je partner de bevalling ervaren?
“Het was voor hem geen pretje. Tijdens de bevalling zag hij dat ik veel pijn had en het was heftig om te zien dat Bram aan het zuurstof moest. Hij voelde zich machteloos, maar waardeerde het enorm dat hij bij alles werd betrokken. Er was ruimte voor vragen en bij de keizersnede is duidelijk uitgelegd wat er zou gebeuren en wat er van hem werd verwacht. Het was ook echt fijn dat we als gezin niet gescheiden werden: zo kon hij met mij mee-eten, douchen en slapen op de kamer. Dat gaf ons echt het gevoel dat we het samen hebben gedaan.”
Wat vond je van de nazorg?
"Heel fijn. Omdat mijn partner nog onervaren was, heeft hij veel kunnen leren, bijvoorbeeld over het geven van een flesje of het verschonen van de luier. Ook hadden we, omdat ons kindje zuurstof kreeg, nog een afronding met de kinderarts en de verpleegkundige op onze laatste dag in het ziekenhuis. Dat ze vertelden dat veel baby’s die geboren worden via een keizersnede moeite hebben met ademhalen, stelde ons gerust. Ook de uitleg over de huidige situatie en het plan van aanpak was fijn. De kraamhulp kon de verzorging meteen overnemen toen we thuis waren.”
Wat voor tips zou je het ziekenhuis meegeven voor de volgende patiënten?
"Achteraf had ik het wel fijn gevonden om tips te krijgen over de bewegingen die ik wel/niet kon maken in verband met de wond aan m’n buik. Ik werd wel begeleid tijdens het douchen en daar werd ook uitgelegd hoe ik de wond moest schoonmaken. Toen ik op de kinderafdeling lag moest ik soms een knopje indrukken voor hulp. Er kwam dan iemand van de kinderafdeling. Als ik een vraag over mezelf had moest er dan iemand van de kraamzorg gebeld worden. Hierdoor voelde ik me een beetje bezwaard. Gelukkig gaven ze aan dat dit echt niet nodig was, dit stelde mij wel weer gerust. Ik heb dit toch als tip meegegeven op de afdeling en daar gaven ze aan dat het nog nieuw is dat moeder, kind én partner op de afdeling mogen liggen. Ze stelde voor dat ze de patiënt beter een direct nummer van het geboortecentrum gaan geven. Dit vond ik een goed idee. Ik had graag wat meer duidelijkheid gehad wanneer ik naar huis kon. Dit was de laatste dag nog een beetje onduidelijk. Ook had ik graag willen weten wanneer ik mocht gaan stoppen met de paracetamol."
